Τι κρύβεται πίσω από τα “χαμηλά” εισοδήματα των Διαμεσολαβητών

editorial

Γράφει: Χριστίνα Μωράκη

Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών παρουσίασε πρόσφατα τα αποτελέσματα της δεύτερης κατά σειρά μελέτης του σχετικά με τα εισοδήματα των επαγγελματιών του κλάδου της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης (δείτε εδώ). Σύμφωνα με την έρευνα το 46,4% έχει ετήσια εισοδήματα έως 15.000 ευρώ. Νούμερο ενδεχομένως λίγο απογοητευτικό. Αν 1 στους 2 σχεδόν διαμεσολαβητές βγάζει έως 15.000 ευρώ το χρόνο, τότε γιατί να είναι ελκυστικό το επάγγελμα; τη στιγμή μάλιστα που δεν θεωρείται και εύκολο αλλά αντίθετα, επάγγελμα με πολλές ιδιαιτερότητες που στηρίζεται πολύ στην ατομική προσπάθεια και πρωτοβουλία. 

Αν ωστόσο δούμε τα νούμερα λίγο καλύτερα, προκύπτουν κάποια διαφορετικά συμπεράσματα. Η έρευνα μας λέει ότι υπάρχουν καταγεγραμμένες στα μητρώα των επιμελητηρίων της χώρας 11.822 ατομικές επιχειρήσεις και 2.087 νομικά πρόσωπα (εταιρείες διαμεσολάβησης). Ο πραγματικός αριθμός των διαμεσολαβητών ωστόσο δεν είναι το άθροισμα ατομικών εταιρειών και νομικών προσώπων διότι μέσα στα 2087 νομικά πρόσωπα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παραπάνω από μία εταιρεία είτε έχουν εταιρεία και παράλληλα ατομική επιχείρηση. Στην πράξη λοιπόν για να είμαστε περισσότερο ακριβείς μπορούμε να πούμε ότι οι ενεργοί διαμεσολαβητές είναι περίπου 13.000 και όχι παραπάνω.

Αυτό που δεν καταγράφεται πουθενά είναι ότι μέσα σε αυτούς τους 13.000 ενεργούς διαμεσολαβητές υπάρχει σημαντικό ποσοστό επαγγελματιών που μπαίνει στο επάγγελμα, μένει μερικά χρόνια και μετά φεύγει. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του ΕΕΑ Δημήτρη Γαβαλάκη, ένα ποσοστό 20%-25% ανά τρία χρόνια ανανεώνεται (ποσοστό που όπως μας είπε προέκυψε μετά από δειγματοληπτική έρευνα). ‘Αρα περίπου 3.000 από αυτές τις 13.000 είναι περιοδικά ανακυκλώσιμοι. Μπαίνουν στο επάγγελμα, μένουν περί τα τρία χρόνια και συνήθως, όταν έρχεται η ώρα της ανανέωσης της άδειας, εγκαταλείπουν και δεν ξαναγράφονται. Στη θέση τους φυσικά μπαίνουν άλλοι. Πάντοτε όμως, στατιστικά, αυτό το ποσοστό είναι ανακυκλώσιμο. 

Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό; Γιατί το 46% αυτών που βγάζουν έως 15.000 ευρώ ετησίως, περιλαμβάνει και τους ανακυκλώσιμους, οι οποίοι, εφόσον είναι νέοι στο επάγγελμα και εγκαταλείπουν μετά από μια τριετία, σίγουρα δεν είναι και τόσο παραγωγικοί – αν ήταν δεν θα έφευγαν. Δεν είναι φυσικό λοιπόν να βγάζουν κάτω από 15.000 το χρόνο; Αυτοί μάλιστα, αποτελούν το ήμισυ του 46, 4% γιατί στο σύνολο τους, όπως είπαμε παραπάνω, είναι γύρω στις 3.000 τη στιγμή που το σύνολο των δηλώσεων έως 15.000 ευρώ είναι 5.500 περίπου – σύμφωνα με την έρευνα! 

Ανακεφαλαιώνουμε: Από τους 12.000 περίπου ενεργούς διαμεσολαβητές που έχουν ατομική επιχείρηση, οι μισοί, 5.500 περίπου, δηλώνουν έσοδα έως 15.000 ευρώ το χρόνο. Από αυτούς τους 5.500 που δηλώνουν έσοδα έως 15.000 ευρώ το χρόνο, περισσότεροι από τους μισούς, περί τις 3.000 δηλαδή, είναι αυτοί που μονίμως στατιστικά “ανακυκλώνονται”, δηλαδή μένουν για λίγο, μια τριετία συνήθως, και εγκαταλείπουν, μπαίνουν άλλοι στη θέση τους κ.ο.κ. Εξ ου και τα χαμηλά εισοδήματα.

Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι η έρευνα δεν παρουσιάζει τα έσοδα ως μέσο όρο. Δεν διαιρεί δηλαδή το σύνολο των δηλωθέντων εισοδημάτων δια τον αριθμό των διαμεσολαβητών, αλλά προτιμά μια κατηγοριοποίηση σε ποσοστά κερδών, η οποία δείχνει μια πιο καθαρή εικόνα, δηλαδή πιο ποσοστό βγάζει έως 15.000, ποιο έως 30.000 κλπ.

Αυτό που αποκαλύπτει η άνω κατηγοριοποίηση είναι ότι για να έχει ένας διαμεσολαβητής ένα αξιοπρεπές καθαρό εισόδημα, θα πρέπει να ανήκει στις δύο τελευταίες κλίμακες, δηλαδή να καταφέρνει να είναι στο στο 30% των καλύτερα αμειβόμενων επαγγελματιών, που βγάζουν έως και 30.000 ευρώ ετησίως μεικτά εισοδήματα. (Με ένα γρήγορο υπολογισμό καταλαβαίνουμε ότι αν αφαιρέσουμε εισφορές, φόρους και βασικά έξοδα, πχ μετακίνησης, τα 30.000 ευρώ μεικτά το χρόνο ισοδυναμούν με περίπου 1500 ευρώ το μήνα καθαρά έσοδα). 

Στοιχείο που μας οδηγεί και σε μια τελευταία διαπίστωση:

Αν για να κάνεις καριέρα στη διαμεσολάβηση, πρέπει να ανήκεις στο 30% που είναι οι υψηλότερα αμειβόμενοι, πόσο νόημα έχει η αγορά να δέχεται ανθρώπους που ασκούν τη διαμεσολάβηση ως δεύτερο, μη κύριο επάγγελμα; 

Διότι στην τελευταία διαφάνεια της έρευνας παρατηρούμε αξιοσημείωτη αύξηση των διαμεσολαβητών που έχουν εισόδημα και από άλλους ΚΑΔ. Αυτοί αυξήθηκαν και σε αριθμό και σε έσοδα και αποτελούν ένα 27% στο σύνολο. Είναι πιο πιθανό και αυτό το κομμάτι να ανήκει στο 46% που βγάζουν έως 15.000 ευρώ το χρόνο. 

Είναι άραγε καλό ή δεν είναι και τόσο καλό, να αυξάνεται το νούμερο όσων ασκούν τη διαμεσολάβηση ως δεύτερο, μη κύριο, επάγγελμα; είναι οι απαιτήσεις του επαγγέλματος τέτοιες που μπορεί να ανταποκριθεί κάποιος αν το ασκεί ως συμπληρωματικό επάγγελμα, ή αν κάνει παράλληλα και άλλη δουλειά;

Όλα τα άνω είναι καλό να τα έχουν υπόψη τους όσοι είναι ήδη ενεργοί στο επάγγελμα, όσοι τώρα ξεκινούν και όσοι σκέφτονται να ξεκινήσουν. Να γνωρίζουν δηλαδή ότι την πρώτη τριετία είναι φυσικό τα εισοδήματα να είναι χαμηλά, ότι ένα μεγάλο ποσοστό αποχωρεί γιατί δεν αντέχει τις δυσκολίες της αρχής, αλλά όσοι παραμένουν, όσοι επιμένουν και δίνουν όλο τον (επαγγελματικό) εαυτό τους στο επάγγελμα, απολαμβάνουν και τις ανάλογες αποδοχές. 

Και αυτό βεβαίως που πρέπει να θυμόμαστε όλοι είναι από ποιους αποτελείται το 46% των διαμεσολαβητών που έχει τα χαμηλότερα εισοδήματα, και δεύτερον, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να μπορεί κάποιος να ζήσει ασκώντας ως επάγγελμα τη διαμεσολάβηση!