Το «δικαίωμα στη Λήθη» αφορά πάνω από 400.000 έλληνες πολίτες και δεσμεύει τον ασφαλιστικό κλάδο

Του Νίκου Σακελλαρίου

Πάνω από 400.000 άτομα που έχουν νοσήσει ή νοσούν από καρκίνο (περίπου το 4% του πληθυσμού θα έχουν το ‘Δικαίωμα στη Λήθη’ , δηλαδή θα μπορούν μετά από 10 χρόνια από την ημέρα εκδήλωσης του καρκίνου να συνάψουν ασφαλιστήρια συμβόλαια και να προχωρήσουν σε ασφαλισμένες δανειακές συμβάσεις. Η Ελλάδα είναι η 9^η χώρα στην Ευρώπη που προχωρά στη νομοθετική κατοχύρωση του ‘Δικαιώματος στη Λήθη’ και αυτό αποτελεί μία θετική πρωτοποριακή κίνηση που ουσιαστικά βάζει πάνω από τα κέρδη των ασφαλιστικών και των τραπεζών τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ΕΑΕΕ σε πρόσφατη εκδήλωσή της είχε την επίσημη προσωπική δέσμευση του Υπουργού Οικονομικών κ. Χατζιδάκη για να προχωρήσει η διαδικασία. Ωστόσο και για τις ασφαλιστικές εταιρείες αποτελεί ένα ‘ανθρωπιστικό στοίχημα’ όπως ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.

Ο συγκεκριμένος Κώδικας Δεοντολογίας είναι ένα κείμενο αυτοδέσμευσης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, στο πλαίσιο των ασφαλίσεων ζωής, οι οποίες είναι προϋπόθεση για δανειακά προϊόντα, χορηγούμενα από πιστωτικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Μέχρι πρότινος οι επιζώντες από καρκίνο αντιμετώπιζαν διακρίσεις σχετικά με τη λήψη δανείων ή ασφαλειών, σε σύγκριση με άτομα που δεν έχουν εμπειρία καρκίνου. «Αυτό δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό σε καμία προηγμένη κοινωνία! Το θέμα έχει να κάνει με την ανθρωπιά μας. Με την ανθρωπιά της ίδιας της Πολιτείας. Και είναι ένα θέμα μεγάλης κλίμακας, διότι οι επιζώντες από καρκίνο σε ολόκληρη την Ευρώπη πλέον είναι 20 εκατ. Είναι, λοιπόν, και ένα μεγάλο κοινωνικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί», τόνισε ο κ. Χατζηδάκης. Το δικαίωμα στη λήθη για τους ασθενείς με καρκίνο αποτελεί άλλωστε μέρος του Ευρωπαϊκού Σχεδίου για την Καταπολέμηση του Καρκίνου και μέχρι σήμερα αναγνωρίζεται σε αρκετές χώρες της Ε.Ε., οι οποίες έχουν λάβει σχετικές πρωτοβουλίες. 

Όπως εξήγησε ο Υπουργός, βάσει πλέον του Κώδικα αυτού -υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις- το ιστορικό καρκίνου ενός υποψήφιου προς ασφάλιση προσώπου δεν θα λαμβάνεται υπόψη κατά το στάδιο της αξιολόγησης του ασφαλιστικού κινδύνου. Δεν θα συνιστά, δηλαδή, αφ’ εαυτού ούτε λόγο απόρριψης της αίτησης ασφάλισης ούτε επαύξησης του ασφαλίστρου. Και ο υποψήφιος θα τυγχάνει ίσης μεταχείρισης σε σύγκριση με πρόσωπα που δεν έχουν νοσήσει ποτέ από καρκίνο.